- Hua Hin
- Chumpong
- Khao Lak
- Trang
- Satun
- Langkawi
- Krabi
Hotels:
- Hilton (Hua Hin)
- Chumpong Cabana
- Merlin Resort (Khao Lak)
- Amari (Trang)
- Tanjung Rhu (Langkawi)
- Ao Nang Villa (Krabi)
Vorig jaar in december hadden we een geweldige vakantie in Thailand, maar nog geen twee weken daarna verwoestte de tsunami twee van de drie hotels waar we nog maar net waren geweest. In totaal heeft de tsunami ruim 230.000 dodelijke slachtoffers geëist in de landen aan de Indische Oceaan. Het hele gebeuren heeft een enorme impact op ons gehad en diepe indruk gemaakt. Het toerisme naar de gebieden in Thailand stortte ook in, maar wij besluiten juist er weer heen te gaan.
Dit keer combineren we Thailand met ons andere favoriete land in zuidoost-azie: Maleisie. We vliegen naar Bangkok en gaan van daaruit direct door naar Hua Hin. Daar huren we een auto om via Chumpong, Khao Lak, Trang in het diepe zuiden van Thailand aan te komen. In Satun laten we de auto zo lang staan bij de boot naar Langkawi in Maleisie.
Na een heerlijke week in het paradijselijke Tanjung Rhu keren we met de boot weer terug naar Satun waar de auto nog steeds staat te wachten. We geven een oud opa-tje die vooraf al had gezegd onze auto te bewaken zijn beloning en rijden door naar Ao Nang. Hier overnachten we nog om de volgende dag terug te vliegen naar Bangkok en van daaruit weer naar Schiphol. Een geweldige reis met enkel hoogtepunten.
Reisverslag:
We zijn dinsdagavond naar het van der Valk hotel afgereisd, hebben daar (helaas) Ajax zien winnen, goed geslapen en zijn ’s ochtends om half tien met de shuttlebus naar Schiphol gegaan. Het vliegtuig (Eva Airways) vertrok goed op tijd en de stoelen in de zaten uitstekend. De evergreen deluxe klasse (soort van tussenklasse) is echt heel goed. Het is niet al te duur en je hebt toch veel meer plaats dan in de economy. Die is dus voor herhaling vatbaar. Het eten was overvloedig, de tijd ging snel genoeg en na ruim 10 uur vliegen waren we uiteindelijk om 5.00 plaatselijke tijd op het vliegveld.
Bij de aankomt werden we netjes opgewacht en zijn we in een busje gestapt voor de transfer naar HuaHin. De mevrouw die eigenlijk mee zou rijden had er niet zoveel zin in, ze schatte de situatie in en gaf aan dat ze eigenlijk nog andere mensen op zou moeten halen. Nou, ze woonde in Bangkok en had eigenlijk geen zin om met ons 3 uur naar Hua Hin te gaan en vervolgens weer 3 uur terug naar Bangkok. Aangezien wij het geen probleem vonden zijn we met alleen de chauffeur vertrokken.
Volgens mij was het een van de bekende lady boys aangezien hij een enorme bos met haar had en daar ook niet vanaf kon blijven tijdens de rit (hoezo vooroordeel ). Onderweg even gestopt om wat te drinken te kopen (voor onze chauffeur de gelegenheid om even te ontbijten).
Bij aankomst in het hotel (Hilton Hua Hin) zijn we snel ingecheckt en konden we direct naar onze kamer (heel mooi om 9:30 ’s morgens).
Mooi hotel, groot zwembad, alles er op en eraan. Het was inmiddels 4.00 uur ‘s nachts voor ons dus we waren wel moe. Daarom eerst lekker gaan slapen, in een heeeeeeeeel groot bed (volgens mij 2,80 breed) en om 15.00 uur plaatselijke tijd opgestaan (voor ons gevoel 9.00 Nederlandse tijd, dus dat was een kort nachtje :)) Vervolgens zijn we naar het zwembad gekuierd maar niet gezwommen, het water was koud!!!! Daarna hebben we ons opgefrist en zijn het stadje ingelopen. Ik had voor het Hilton gekozen omdat het midden in het centrum ligt en dat klopt, allemaal restaurantjes en winkeltjes in de omgeving, heel erg gezellig. Er heerst een zeer rustige gezellige sfeer, Hua Hin is een familiebadplaats waar de koning het grootste deel van het jaar ook woont, dus geen holadijee toestanden. Het is een typisch toeristenstadje (hoewel dit wel de rustigste stad is en waarschijnlijk de meest toeristische op onze route). Het ziet er prima uit, veel pongel (rotzooi), nephorloges en lady boys.
Het is echt geweldig om weer terug te zijn, we lopen alletwee met een brede lach op ons gezicht te genieten van de sfeer en het weer. Morgen hebben we nog een uitrustdag aan het zwembad (hopelijk dat het water wel wat warmer zal zijn) en dan gaan we overmorgen met de auto op weg en kan de reis naar het zuiden beginnen.
Hier weer een berichtje vanuit een op dit moment regenachtig Thailand. We zijn zojuist aangekomen in ons laatste hotel in Thailand voordat we de oversteek naar Maleisie gaan maken. Helaas, het regent, hoewel het wel lekker warm is, maar daarom maar even op zoek gegaan naar het internet om een berichtje aan het thuisfront te laten weten. We hebben het geweldig, het is weer helemaal fantastisch. Het laatste wat we hebben laten weten was dat we in Hua Hin waren. De dag erna kwam sochtends vroeg de auto (een grote blauwe Toyota-pick-up 4WD). De mevrouw vertelde wel dat in de regio waar we heen gingen overstromingen waren, maar dat we geluk hadden dat we zo’n grote hoge auto hadden die makkelijker door het water zou kunnen… (?!?)
Enigszins gealarmeerd zijn we op pad gegaan, maar er bleek gelukkig niets aan de hand te zijn. We hebben een prachtige route gereden, schitterend, superauthentiek (dus echt Thaise platteland, niks toeristisch, geweldig) en zijn zo tegen een uur of vier in Chumpon aangekomen. Daar kregen we een beachfrontbungalow, zowat op het strand, geweldig. Het was het beste hotel in de omgeving, maar het ‘ slechtste’ van onze reis (3-sterren) en we hebben wel gezien dat we dat een beetje ontgroeid zijn. We zijn gelijk weer heel het hotel in gedachten gaan reorganiseren en renoveren. Maar het was hartstikke leuk en erg authentiek. De dag erna zijn we weer verder gereden via weer prachtige wegen en landschappen, je ziet ook nergens meer engelse uithangborden of zo, echt het echte Thailand. We voelden ons best wel avontuurlijk, vooral ook omdat ik een soort van school-atlas heb (enige wat we hebben kunnen vinden op het gebied van wegenkaarten) met vooral Thaise tekst, maar weinig wegen. Het is dus veel gokken en op gevoel rijden, maar het gaat 🙂 In Khao Lak is vorig jaar de tsunami het ergste geweest. Dat was ook wel te zien, overal werden nieuwe huizen gebouwd en hingen spandoeken met teksten van ‘dit wordt mogelijk gemaakt door organisatie zus en zo’. Heel indrukwekkend. Ook naast het hotel waar we zaten was het nog een bende en werd hard gewerkt. Het hotel was schitterend en ook de kamer erg mooi, met direct toegang tot het zwembad. We hebben lekker de hele middag in het zwembad gelegen en genoten van de zon en het mooie weer.
Vanochtend zijn we weer om 7.00 uur opgestaan (gisteren ook al) om weer op tijd te kunnen vertrekken en zijn met schoolatlas en al weer goed aangekomen bij het hotel in Trang waar we nu zitten. Het was echt weer een geweldige route en ook dit hotel is schitterend. Enig minpuntje nu is dat het helaas regent, maar we gaan dadelijk toch lekker in het zwembad liggen, want het is warm genoeg. Gelukkig hebben we niets gemerkt van de overstromingen (alleen in de krant gelezen en op tv gezien) dus daar hebben we vooralsnog geen last van. We lazen in de krant dat op een eiland vlakbij 1500 toeristen waren gestrand en dat er 11 doden waren gevallen. We zijn echter overal langsaf gereden en hebben absoluut niets gemerkt.
Met het weer in Trang is het helaas niet meer goed gekomen die dag. Het bleef regenen, daarom hebben we samen een Thaise massage genomen in het hotel, wat zeer ontspannend en relaxing was. ‘s avonds heerlijk Thais gegeten en vanochtend om zes uur (!!) (nog voor het holst van de nacht) de wekker af laten lopen. Dat alles zodat we de boot van 11.00 uur zouden halen, die helaas om 13.00 uur ging :)) Hadden we twee uur langer in bed kunnen blijven!!
Maare, we waren veel te blij dat we in ieder geval ruimschoots op tijd waren en hebben rustig gewacht. Er hingen allemaal mannetjes rond in de open wachtruimte die vroegen of je geld wilt wisselen of dat ze je auto moeten bewaken. Een mannetje zegt stellig dat hij op die van ons zal letten. We vinden het prima en wachten het wel af. De overtocht ging ook zeer voorspoedig en ondertussen was ook de zon volop gaan schijnen. En zo hebben we gelukkig weer prachtig weer en niks regen. Aangekomen op Langkawi werden we bij de pier opgewacht door een meneer van het hotel die ons weer naar ons favoriete hotel Tanjung Rhu bracht. Daar werden we begroet door de manager die ons met uitgestoken armen en twee handen tegelijk de hand schudde, zo blij was hij dat we er waren. Hij wist zelfs te vertellen dat we voor de vijfde keer kwamen. In het Tanjung Rhu hebben we nog een aantal dagen heel erg genoten van de zon en de prachtige omgeving. Het hotel is wel uitgebreid met een tweede zwembad en alles is groter gemaakt. Ook is het management veranderd wat je toch wel merkt, het is allemaal net iets groter en toeristischer geworden, iets minder exclusief. Maar dat mag de pret niet drukken, het is en blijft ons paradijs. We genieten weer met volle teugen.
Helaas brak na een aantal dagen het moment aan waarop we langzaamaan met het laatste deel van de vakantie moesten beginnen. Na uitgecheckt te hebben werden we weer naar de haven gebracht waar we kaartjes kochten voor de boot naar Thailand. We kregen weer de nodige stempels in ons paspoort, (Maleisie uit, Thailand weer in) en kwamen na een rustige overtocht weer aan in de haven van Satun. De auto stond onbeschadigd op dezelfde plek als waar we hem hadden achtergelaten dus beloonden het mannetje voor zijn belofte onze auto te bewaken. Vervolgens reden in een ruk daar naar Krabi waar we in het Ao Nang hotel inchecken. Dat is wel weer even schrikken na het paradijselijke Tanjung Rhu. Het hotel is een echt toeristisch hotelletje, prima voor één nacht, maar dit zou nooit ons vakantiehotel kunnen zijn. Het strand stelt niets voor dus we besluiten bij het zwembad te gaan liggen. Ook dat valt niet mee want er zijn veel te weinig bedjes. Gelukkig lukt het ons toch, maar we zien mensen noodgedwongen dan maar op een handdoekje op de hete stenen tegels te gaan liggen. ’s Avonds als we gaan eten zien we een hele verzameling mensen voor het hotel. De koning is jarig dus we maken nog de plechtige ceremonie mee waar hij wordt geëerd met muziek en kaarsjes. Ao Nang zelf is ook een toeristisch plaatsje met heel veel backpackers. Wat opvalt is dat we geen enkele lachende backpacker tegenkomen. En dat terwijl wij juist de brede lach niet van ons gezicht krijgen, wat is de vakantie toch heerlijk en wat hebben we het toch goed.
Omdat ons vliegtuig de dag erna pas savonds gaat proberen we een late checkout te krijgen. Helaas, weten ze ons bij de receptie te vertellen, dat zal niet gaan, het hotel is helemaal vol. We geloven er niet veel van maar ze houden voet bij stuk. Dan besluiten we te vragen voor een extra overnachting. Hoe is het mogelijk: dat kan ineens wel! Wat een wonder… Toch betalen we graag (is niet duur) want dat maakt de terugreis een stuk relaxter. We kunnen dan nog de hele dag gebruik maken van de kamer, rustig inpakken, douchen en fris op pad. Dit in plaats van om 12.00 uur bepakt en bezakt met de reiskleren aan in 30 graden hitten te gaan zitten wachten tot het 21.00 uur is. We hebben dus nog een relaxte laatste dag voor we in het donker een taxi nemen naar het vliegtuig dat ons naar Bangkok brengt. Op de luchthaven van Bangkok moeten we nog tot een uur of 3 wachten, Eva Air is zo’n beetje het laatste vliegtuig dat vertrekt. Maar dan vliegen we weer in alle comfort veilig naar huis en zit al weer een geweldige vakantie er helaas weer op.
